Helaas terug een stapje achteruit.
Na een lange tijd stabiel te blijven gaat het helaas al even de foute richting uit nu. Bij het begin van mijn ziekte had ik meerdere malen gelezen dat de overlevingskansen 5 jaar zijn bij uitgezaaide kanker. Nu spookt het uiteraard voortdurend door mijn hoofd. Hopelijk krijg ik nog veel meer jaren 🙏
Het vervelende is dat ze niet weten waarom ? Ondertussen heb ik al vele scans gehad maar men vind niets en dat baart me zorgen.
De medicatie is ook zo zwaar dat ik elke maand volledig uitgeteld ben. Nu gaan we voor een beetje lichter versie, hopelijk even effectief.
Ik blijf zeker vechten maar moet toegeven dat er af en toe wel eens een huilbui aan te pas komt. De maandelijkse bezoekjes aan de dagkliniek beginnen ook door te wegen. Klagen en zagen is nog altijd niet aan mij besteed. Niemand heeft er een boodschap aan. Ik heb al gemerkt dat als ik dan eens zeg dat het niet goed gaat, men het noorden kwijt is. Men trekt ook vaak de verkeerde conclusie omdat je aan mij niet ziet dat ik ziek ben. Uiteraard ben ik daar dankbaar voor maar dat maakt het soms lastig. Als men vraagt waarom ik invalide ben zeg ik de waarheid. Ik wil zeker niemand choqueren maar zie mensen erg schrikken en even niet weten wat zeggen. Liegen doe ik niet.
Er moet een tand getrokken worden !!! OMG !!!
Wat bij gezonde mensen vanzelfsprekend is, is voor mij een groot probleem.
Daar ik XGEVA inspuitingen krijg voor mijn bot kan er niet zomaar een tand getrokken worden. De kans dat het een open wond blijft met alle gevolgen van dien is zeer reëel. Gek maar ik ben dankbaar dat mijn tandarts door ziekte de afspraak verzet had en ik eerst nog naar de oncoloog moest.
Verdict : 2 maanden geen XGEVA, tand laten trekken en dan nog eens minstens 2 maanden geen inspuitingen. Dan bekruipt me weer de angst dat er gedurende die vier maanden nieuwe uitzaaiingen op het bot komen. Zo blijft die mallemolen maar draaien.
Positief blijven is de boodschap.
Tja! Ik heb geen ander keuze dan dit te ondergaan. Misschien kan ik eens beginnen met meditatie, hoofd leeg maken. Yoga is niets voor mij want dan zijn al mijn botten gebroken 😅 Zo zie je maar, zolang ik grapjes kan maken ben ik nog oké . En mijn glimlach is er ook nog steeds.
Hopelijk kan ik jullie binnen enige tijd beter nieuws melden.
Binnenkort ga ik nog eens even met vakantie naar het zonnetje 😎 dat zal zeker ook deugd doen.
Mei 2022
Reactie plaatsen
Reacties
Liefste Anita,
Walter,
Toen ik je leerde kennen, zo'n15 jaar geleden, jah, op een feestje van 't werk, met Walter zelfs geruime tijd meegereden naar het werk, vertelde hij me over de positivist die je bent. Toen was je nog niet ziek maar ik kan je wel vertellen dat je dat nu nog uitstraalt, al weet ik niet welke moeite daarvoor nodig is.
Als het aan mij ligt, spreken we nog met elkaar af om zo mijn/ons (klein) steentje bij te dragen aan het leven dat je leidt. Een wandeling, een terraske,... keuzes genoeg it-is-up-to-you guys.
Ik ben er zeker van, en dat zie ik ook aan jullie foto's tezamen, dat jullie véél steun aan elkaar hebben, en bij deze wil ik nu, dus ook aan jou, een dikke pluim aan Walter geven. Daarvan krijg je alle steun en omkadering, daar twijfel ik niet aan.
Ook kijk ik vol bewondering naar jouw creaties, ik doe een voorstel, nen Anita Lenders moogt gij nikeer "createn", voor mijn vrouwke, weet wel ik weet niet wat ik ik vraag van jou, want ik ken er niks van ;-).
--
Toen ik de laatst moest afscheid nemen van twee mensen met een diagnose, met een ziekte die dezelfde naam draagt/heeft, alleen gemanifesteerd ergens anders in het lichaam, dacht ik véél aan jou! Weet je wat mij opvalt aan jou en deze twee mensen? Ze hadden beiden het geluk een warme familie te hebben en bleven positief till... EN deze mensen wisten het ook ni altijd .... meer.
--
Mijn fingers zijn zeker crossed.
Keep up, geniet van de Zuiderse zon en je speciaal plekje dat jullie samen gecreëerd hebben.
Groetjes en graag tot binnenkort.
Hey lief dametje wat sneu hé , stomme tandjes .Maar zoals ik je ken , ben je een doorduwertje . En ja je mag zeker eens goed blijven....t natuurlijk niks op ..maar kan je toch even deugd doen . Toy toy lieve schattebol de koffie staat klaar xxxx
Hey lieve schat, ik weet wat je doormaakt, ik heb dit met mijn vader ook allemaal van heel dichtbij meegemaakt. Ik bewonder je doorzettingsvermogen zo hard, maar Je weet dat een traan wegpinken echt geen kwaad kan . Als je ooit behoefte hebt voor een babbel dan mag je mij altijd bellen 😘😘😘
Lieve Anita, ik begrijp het volledig. Als de mensen het niet aan je zien, dan lijkt het of je in orde bent. En klagen en zagen elke dag, doe je ook niet... Het is soms makkelijker om te zeggen dat het goed gaat. Ook al is vanaf het moment dat je de diagnose "kanker" krijgt, je leven voor altijd anders.
De moed nooit opgeven want er zijn te veel mensen die van je houden.
Een lotje 😘